၁။ အားလံုးေကာင္းတယ္ဆိုတာကိုယ္ေကာင္းမွျဖစ္တာပါ။ ၂။ ကိုယ့္လုပ္ရပ္ကို သူမ်ားအားက်ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ဖို႕ လိုတယ္။ ၃။ က်ဳပ္ေသသြားရင္က်ဳပ္ဘာေတြ လုပ္ခဲ့သလဲဆိုတာ က်ဳပ္ရဲ႕စာအုပ္ေတြက ခင္ဗ်ားတုိ႕ကိုေျပာျပပါလိမ့္မယ္။ ၄။ သိထားတဲ့အခါမွာေက်နပ္ေနရင္ သိထားတာနဲ႕ပဲ ကိစၥၿပီးသြားလိမ့္မယ္။ ၅။ နည္းနည္းေလးမွားတာကို ခႊင့္လႊတ္ခဲ့ရင္ မဟာအမွား ႀကီးျဖစ္သြားလိမ့္မယ္ဆိုတာ ၾကပ္ၾကပ္သတိထား။ ၆။ ဘာပဲကုန္သြား ကုန္သြား၊ က်ဳပ္ဆီမွာ အၿမဲရွိေနတာက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပဲ။ ၇။ ျမင့္ျမတ္ခ်င္ရင္ျမင့္ျမတ္တ့ဲအလုပ္ကိုလုပ္ရပါမယ္။ ၈။ လုပ္မယ္လို႕စိတ္ကူးရဲရင္အဲဒီ့အလုပ္ဟာေအာင္ျမင္ဖို႕ ေသခ်ာသြားၿပီလို႕ က်ဳပ္ယံုၾကည္တယ္။ ၉။ ေမာၿပီဆိုၿပီး သြားမရပ္လိုက္နဲ႕။ ပုိၿပီးေမာသြားလိမ့္မယ္။ ဆက္သာလုပ္။ ေအာင္ျမင္တဲ့အခါ သူ႕ဘာသာသူ အေမာေျပသြားလိမ့္မယ္။ ၁၀။ တန္ဖိုးဆိုတာ သိတဲ့လူအေပၚမွာပဲ တည္တယ္။ မသိတဲ့ လူေတြအတြက္ ဘာမွတန္ဖိုးမရွိဘူး။ ၁၁။ မုန္းတဲ့လူကမခ်စ္တာထက္၊ ခ်စ္တဲ့သူေတြက မမုန္းဖို႕ က်ဳပ္မွာတာ၀န္ရွိတယ္။ ၁၂။ အခြင့္အေရးရယ္၊ အခ်ိန္အခါရယ္၊ ပံ့ပိုးမႈရယ္၊ စိတ္ဆႏၵရယ္မပါဘဲ ဘယ္အလုပ္မွ မေအာင္ျမင္ဘူး။ ၁၃။ ၿပီးၿပီးေရာလုပ္ခဲ့တဲအလုပ္ေတြအားလံုးဟာေနာင္လာေနာက္သားေတြကိုေခ်ာက္တြန္းခဲ့တာပဲျဖစ္တယ္။ ၁၄။ လုပ္ၿပီဆိုကတည္းက သမုိင္းတင္ခ်င္လို႕ပဲ။ ၁၅။ ျမင့္ျမင့္ပ်ံရင္ေတာ့ မ်ားမ်ားေမာမွာပဲ။ မ်ားမ်ားေမာမွလည္း ျမန္ျမန္ေရာက္မယ္။ ၁၆။ ကုိယ္လုပ္ေနတဲ့အလုပ္အေပၚမွာရိုးသားစြာ လိပ္ျပာသန္႕ေနရင္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မႈစရာမလိုဘူး။ ၁၇။ မေကာင္းဘူးလို႕တစ္သံတည္းမထြက္သေရြ႕ ကုိယ္လုပ္တဲ့အလုပ္ဟာ ေကာင္းေနတယ္လို႕ က်ဳပ္ယူဆထားတယ္။ ၁၈။ လုပ္ခ်င္သေလာက္ မလုပ္ႏိုင္ေသးရင္ လုပ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္ထားမွာပဲ။ ၁၉။ ရန္သူတစ္ေယာက္ထက္၊ ပတ္ခ်ာလည္၀ိုင္းေနတဲ့မိတ္ေဆြတုေတြကုိ က်ဳပ္ကပုိေၾကာက္တယ္။ ၂၀။ လုပ္ၾကည့္လို႕မွားသြားရင္ ၀မ္းသာေပေတာ့။ ၂၁။ ႏႈိက္သေလာက္ရတာ ပညာပါပဲ။ ၂၂။ ဘယ္ကိစၥကိုမဆို ပီပီျပင္ျပင္ မတီထြင္ႏိုင္ရင္ ရယ္ခ်င္စရာျဖစ္သြားမွာ။ ၂၃။ သူမ်ားလုပ္ျပတာေတြကို အားရစရာမလိုဘူး။ အားက်ဖို႕ပဲလိုတယ္။ ကိုယ္တိုင္လုပ္ႏိုင္ဖို႕လိုတယ္။ ၂၄။ လုပ္ခဲ့တာေတြအေပၚမွာ ယစ္မူးမေနဘူး။လုပ္ခ်င္တာေတြအေပၚမွာ စိတ္ကူးမယဥ္ဘူး။ လုပ္ေနတာေတြအေပၚမွာဘဲ ေက်နပ္တယ္။ ၂၅။ တစ္ေလာကလံုးမွာ လုံၿခံဳတဲ့ေနရာဟာ စိတ္ထဲမွာပဲဲရွိတယ္။ ၂၆။ ကိုယ္ဘာလုပ္ေနသလဲဆိုတာ သူမ်ားသိဖို႕မလိုဘူး။ ကုိယ္သိဖို႕ပဲလုိတယ္။ ၂၇။ မ်က္စိကန္းတာအေရးမႀကီးဘူး၊ စိတ္ဓါတ္မကန္း ဖို႕အေရးႀကီးတယ္။ ၂၈။ လက္ခုပ္တီးတိုင္း ကိုယ့္ကိုအားေပးတယ္မထင္ နဲ႕၊ ကုိယ့္ကိုေတာထုတ္တာလဲျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ၂၉။ ပညာလိုခ်င္ရင္ မာနထား၊ ပညာေပးခ်င္ရင္ မာနခ်၊ ဒါမွပညာရွင္ျဖစ္တယ္။ ၃၀။ ၀ိုင္းေျမွာက္တိုင္း ေျမွာက္သြားရင္ ေပါက္သြားမွာ လဲ သတိထားဦး။ ၃၁။ ႀကိဳက္ေနတယ္ ဆိုတာ အားလံုးေကာင္းေနလို႕ ဆိုၿပီးမထင္နဲ႕။ သူ႕အတြက္ ႀကိဳက္တာလား၊ ကုိယ့္အတြက္ ႀကိဳက္တာလား၊ စဥ္းစားၾကည့္။ ၃၂။ ကုိက္မယ့္အလုပ္ထက္ ႀကိဳက္တဲ့အလုပ္ကုိလုပ္ ရတာ က်ဳပ္ပိုေပ်ာ္တယ္။ ၃၃။ လုပ္ႏိုင္သေလာက္ကိုပဲေျပာ၊ ေျပာသေလာက္မ လုပ္ႏိုင္ရင္ ကြယ္ရာမွာ ရယ္စရာျဖစ္ေနမယ္။ ၃၄။ လမ္းျမင္တာနဲ႕ ပန္း၀င္ၿပီလို႕မထင္နဲ႕၊ အေ၀းႀကီး လိုေသးတယ္။ဆက္သာေျပး၊ အခ်ိန္တန္ေရာက္ သြားလိမ့္မယ္။ ၃၅။ ေငြတစ္မတ္နဲ႕ ငါးၾကင္းေခါင္းကို လိုခ်င္လို႕မရပါ။ တန္ဖိုးႀကီးႀကီးေပးခဲ့မွ တန္ဖိုးရွိတာေတြ အားလံုး ရမယ္လို႕ က်ဳပ္ခံယူတယ္။ ၃၆။ ထီးလိုေနမလား၊ ဘိနပ္လိုေနမလား၊ လြယ္အိတ္ လိုလိုက္မလား၊ ကုိယ့္အေျခအေနကို ျပတ္ျပတ္ သားသား ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ဖို႕လိုတယ္။ ၃၇။ လမ္းသစ္ထြင္ရင္ ဆူးနင္းမိမွာဘဲ။ ဆူးေၾကာက္ ၿပီးဒူးေထာက္မိခဲ့ရင္မူးေနာက္ၿပီးလဲသြားလိမ့္မယ္ ၃၈။ စိတ္မကုန္မခ်င္းလုပ္လို႕ ေကာင္းေနတဲ့ အလုပ္ ေတြဟာ စိတ္ကုန္သြားတာနဲ႕ရပ္သြားမွာပဲ။ ၃၉။ အရိုးစူးတယ္ဆိုတာငါးစားလို႕။ အမွားမ်ားတယ္ ဆိုတာအလုပ္လုပ္လို႕။ အဲဒါဘာျဖစ္သလဲ။ မွားစမ္းပါေစ။ ၄၀။ တမာရြက္ခါးတာ၊ သၾကားခ်ိဳတာ၊ ငရုတ္သီး စပ္တာ၊ ေရွာက္သီးခ်ဥ္တာ သူတို႕အလုပ္ သူတို႕လုပ္တာမို႕ က်ဳပ္ဂုဏ္ယူပါတယ္။ ၄၁။ အခ်ိန္ကိုကိုယ္ကေစာင့္ရတာ၊ အခ်ိန္ကကုိယ့္ကို ဘယ္ေတာ့မွမေစာင့္ဘူး၊ အဲဒါသိပ္မတရားဘူး။ ၄၂။ ကႀကီးကို ပက္လက္လွန္မၾကည့္နဲ႕၊ ကပက္လက္ ေတာ့ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး၊ ယပလက္ပဲျဖစ္သြားမွာ။ ၄၃။ ပညာေတာ္တယ္ဆိုတာ ပညာရွာေတာ္ေတာ့လို႕ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ ဆက္ႀကိဳးစားဖို႕ သတိေပး ေနတာ။ ၄၄။ စိန္ေခၚတယ္ဆိုတာ အႏိုင္ရေရးအတြက္မဟုတ္ဘူး၊ အရံႈးမေပးဘူးဆိုတာသိဖို႕အတြက္ပဲ။ ၄၅။ စာသာေကာင္းပါေစ၊ ဘာလာေတာင္းစရာရွိပါ့မလဲ၊ အားလံုးျပည့္စံုေနလိမ့္မယ္။ ၄၆။ က်ဳပ္ေရးတဲ့စာဟာက်ဳပ္ဖတ္ဖို႕မဟုတ္ဘူး။အားလံုးဖတ္ဖို႕။ အားလံုးနဲ႕တန္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။ ၄၇။ ညာစရာရွိလုိ႕ျပင္တာကုိ ပညာရွိလို႕ေခၚတယ္တဲ့။ ဟုတ္လဲဟုတ္ပဲနဲ႕။ ၄၈။ ေနာက္ဆံုးစကၠန္႕အထိပညာရပ္အေပၚမွာရပ္တည္ႏိုင္ျခင္းဟာေယာက်ာ္းေကာင္းရဲ႕စိတ္ဓါတ္ပါပဲ။ ၄၉။ ပညာရပ္တစ္ခုကိုမမွန္ဘူးဆိုတာ သိေနရဲ႕သားနဲ႕ မွန္ပါတယ္လို႕ လက္ခံေနရတာေလာက္ ခံျပင္းစရာေကာင္းတာမရွိဘူး။ ၅၀။ ဂုဏ္ရွိေအာင္ ႀကိဳးစားတာထက္ ရွိတဲ့ဂုဏ္ကုိ ထိန္းသိမ္းရတာ ပိုခက္တယ္။ ၅၁။ သူမ်ားလုပ္လို႕ျဖစ္တာကို ၀မ္းသာႏိုင္တဲ့လူဟာ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္တယ္။ ၅၂။ တန္ဖိုးဆိုတာေပးတဲ့လူအေပၚမူတည္တတ္တယ္။ ၅၃။ ေအာင္ျမင္မႈရဲ႕ေအာက္ကို ငံု႕ၾကည့္ပါ။ ဆူးေညွာင့္ ခလုတ္ေတြ ရွိေနပါတယ္။ အသီးစားခ်င္ရင္ေတာ့ သစ္ပင္ စုိက္ရမွာပဲ။ ဒါမွ ထိုက္ထိုက္တန္တန္ စားရမွာေပါ့။ ၅၄။ ယံုၾကည္တယ္ဆိုတာတစ္ေယာက္ကတစ္ေယာက္ကိုယံုရင္ၾကည္တာပဲ။မယံုရင္မၾကည္ဘူး။ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား။ ၅၅။ ေခါင္းမာတာကို အထင္မႀကီးဘူး။ စိတ္ဓါတ္ခိုင္မာတာကိုပဲ က်ဳပ္ကေလးစားတာ။ ၅၆။ လုပ္ျပႏိုင္တာအားလံုးဟာ သတိၱေတြျဖစ္တယ္။ ၅၇။ စိတ္ကူးေတြဟာပန္းတိုင္ေရာက္ဖို႕ပထမေျခလွမ္းျဖစ္တယ္။ ၅၈။ ပညာဆိုတာ သိတဲ့သူေတြအတြက္သာ အသံုးက်တာ။ မသိတဲ့သူေတြအတြက္ ဘာမွအသံုးမက်ဘူး။ ၅၉။ ကိုယ့္ဘာသာကုိယ္ ဘာလုပ္ေနသလဲဆိုတာ မွန္မွန္ကန္ကန္သိရင္ လူေတာ္ျဖစ္ၿပီ။ ၆၀။ သိေနတဲ့ပညာကို မလိုခ်င္ဘူး၊ ရွိတဲ့ပညာကိုပဲလိုခ်င္တယ္။ ဒါမွအသံုးက်တာ။ ၆၁။ မနာလိုမျဖစ္နဲ႕၊ လုပ္တဲ့လူဟာေနရာရမွာပဲ။ ၆၂။ အသက္ရွင္ၿပီး အသိေသေနတဲ့သူမျဖစ္ရေအာင္ ႀကိဳးစားတာဟာ က်ဳပ္ရဲ႕အလုပ္ပဲ။ ၆၃။ မလုပ္ႏိုင္ဘဲ ေျပာေနတာထက္၊ လုပ္ၿပီးမေျပာတဲ့သူကို က်ဳပ္ေလးစားတယ္။ ၆၄။ ဆရာမတူတာနဲ႕၊ အေတြးမတူတာနဲ႕၊ အျပစ္ရွာတတ္တဲ့ပညာရွိဟာ ပညာမဲ့တဲ့သူသာျဖစ္တယ္။ ၆၅။ ေနာက္မပင္ပန္းခ်င္ရင္ အခုပင္ပန္းတဲ့အလုပ္ေတြကုိ လုပ္ပါ။ ၆၆။ ပညာမွာအရႈံးမရွိဘူး၊ဆက္မလုပ္ရင္သာကုိယ္ကရႈံးတာ။ ၆၇။ ဦးေႏွာက္က သိလုိ႕မရဘူး၊ ႏွလံုးသားကသိမွ သိတယ္လို႕ေခၚတာ။ ၆၈။ ပညာဆိုတာ အရိပ္လိုပဲ၊ ခင္ဗ်ားသြားရင္ သူကလိုက္မယ္။ ခင္ဗ်ားရပ္ရင္ သူကရပ္တယ္။ ၆၉။ မႏိုင္မယ့္အလုပ္ကို အရင္စမလုပ္နဲ႕။ လုပ္ႏိုင္တဲ့အလုပ္ကုိပဲစၿပီးလုပ္။မႏိုင္မယ့္အလုပ္ကိုဆက္လုပ္ႏိုင္လိမ့္မယ္။ ၇၀။ အေျပာလြယ္ေပမယ့္ အလြယ္မေျပာပါနဲ႕။ ၇၁။ က်ဳပ္ေသသြားခဲ့ရင္ က်ဳပ္၀ိဥာဥ္ေလးဟာ ေဗဒင္ပညာနဲ႕အတူ ခင္ဗ်ားဆီ ေရာက္လာပါလိမ့္မယ္။

0 comments

အိမ္ႀကီးရွင္( အပိုင္း 2 )

Published on Saturday, December 15, 2012 in


(င)
ခင္ႏွင္းေ၀မလာတာေလးငါးႏွစ္ေလာက္ရွိပါၿပီ။ အခုလိုသတိတရဖိတ္လာတဲ့ခင္ႏွင္းေ၀ရဲ႕ အိမ္တက္မဂၤလာကို ကၽြန္ေတာ္မသြားသင့္သြားသင့္ စဥ္းစားပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကသြားခ်င္လြန္းတဲ့သူမဟုတ္ ပါဘူး။ မ်က္ႏွာနာရမယ့္သူ၊ အားနာရမည့္လူဆိုရင္ မသြားလို႕ျဖစ္ပါ့မလား။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္ ခန္းမသြားဘဲ ခင္ႏွင္းေ၀တို႕ အိမ္တက္မဂၤလာကို လာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သိပါတယ္။ ခင္ႏွင္းေ၀ ဟာအင္မတန္မွ အေပါင္းအသင္းေကာင္းသူပါ။ သူ႕ေယာက်ာ္းကလည္း မိတ္ေဆြမ်ားသူပါ။ သူတို႕ အိမ္တက္မဂၤလာဟာ လူအရမ္းစည္မွာ ေသခ်ာပါ တယ္။
သတိတရ၊ မွတ္မွတ္ရရ ဖိတ္စာပုိ႕ခဲ့တဲ့ ခင္ႏွင္းေ၀ကုိ ေလးစားမိပါတယ္။ ေဗဒင္ဆရာဘ၀ ဟာအိမ္သာလိုပါဘဲ။လိုအပ္တဲ့အခါမွာဖုတ္ပူမီးတုိက္ အခုမွအကူ အညီမရရင္ ေသရေခ်ရဲ႕ဆိုၿပီး အတင္းနသားပါးရ တြယ္ကပ္ေနၾကေပမယ့္ သူတုိ႕ကိစၥလည္းၿပီးေရာ ရုပ္ရွင္တစ္ကားရဲ႕ေနာက္ဆံုးနိဂံုးပါပဲ။ ကဲၿပီး ၿပီ။ အိမ္ျပန္ေတာ့လို႕ မေျပာရံုတမယ္ပါပဲ။ ေဗဒင္ဆရာဘ၀မွာခါးသီးတဲ့စိမ္းကားမႈေတြ ရိုင္းစိုင္းတဲ့ဆက္ဆံမႈေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ႀကံဳဖူးပါတယ္။
အဲဒီ့မွာခင္ႏွင္းေ၀မပါတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္မိတာပါ။ ခင္ႏွင္းေ၀တစ္ေယာက္က်န္းမာခ်မ္းသာၿပီး အသက္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစ။
လမ္းထဲကုိ ခ်ိဳး၀င္လုိက္ပါတယ္။
ဟင္အိမ္တက္မဂၤလာသာေျပာတယ္ လူေတြလည္းအထဲမွာမရွိပါလား။လိပ္စာေရာ၊အိမ္ေရာမွန္ပါတယ္။ ဘာျပဳလုိ႕လူေတြမရွိပါလိမ့္။ ခင္ႏွင္းေ၀မေနာက္တန္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ဟုိဘက္ဒီဘက္ၾကည့္မိပါတယ္။ အိမ္ကလည္းအသစ္ပါပဲ။ ေဆးသုတ္ထားတာလည္း အပ်ံစားပါပဲ။ အိမ္ေလးကလည္းေနခ်င္စဖြယ္ျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ၿပီးေခါင္းကုိကုတ္မိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားေနတုန္းမွာပဲ ဦးေလး ဘာကိုရွာတာလဲလုိ႕ေမးတဲ့အသံၾကားရပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ အသက္(၁၈)ႏွစ္အရြယ္ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္၊ ကၽြန္ေတာ့ေနာက္မွာရပ္ေနတာကုိေတြ႕ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေျခဆံုးေခါင္းဆံုးၾကည့္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးကုိ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေမးပါတယ္။
သမီးေလး ဒီအိမ္ကအိမ္ရွင္ေတြေရာ၊ ဘယ္သြားၾကလဲ လူလည္းမေတြ႕ပါလား၊ အျပင္မ်ားသြားၾကတာလားကၽြန္ေတာ့္စကားကိုနားေထာင္ေနတဲ့ေကာင္မေလးကအိမ္ရွင္ေတြကေတာ့ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းမွာေနပါတယ္။ မနက္ေစာေစာကပဲအိမ္တက္မဂၤလာလုပ္ၿပီး ကိုယ့္အိမ္ကုိယ္ျပန္သြားၾကၿပီ၊ သူတို႕က ေနာက္(၃)ႏွစ္ေလာက္ေနမွ လာမွာဦးရဲ႕ဟင္….ဒုကၡပဲ၊ သူတုိ႕က ဦးကိုဖိတ္ထားတာသမီးရဲ႕၊ ဒီေန႕အိမ္သစ္တက္မဂၤလာဆိုလို႕ ဦးလာခဲ့တာဖြားဖြားေဒၚေဒါင္းစိန္တို႕ကလည္း သမီးကုိဘာမွမွားမ ထားဘူး ဦးရဲ႕၊ ကေန႕ညေလယာဥ္ပ်ံနဲ႕ပဲ ဂ်ပန္ကို သြားမွာ၊ ဒါေၾကာင့္ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္မလုပ္ဘဲ ရိုးရိုးေလးအိမ္တက္မဂၤလာလုပ္ၿပီးျပန္သြားၾကတာေကာင္မေလးကေျပာၿပီး လွည့္ထြက္ခါနီးမွာ ကၽြန္ေတာ္က မရွင္းမရွင္းျဖစ္ေနတဲ့အသံနဲ႕ေဒၚေဒါင္းစိန္ ေတာ့ဦးမသိဘူးသမီး၊ ခင္ႏွင္းေ၀နဲ႕သူ႕ခင္ပြန္းသေဘၤာအရာရွိကိုပဲသိတာ၊ ခင္ႏွင္းေ၀တုိ႕ကေရာဂ်ပန္ကုိလုိက္သြားၾကမွာလား။ ရွင္….ေဒၚခင္ႏွင္းေ၀ ဟုတ္လား။
--------------------------။-------------------------
(စ)
ဦးေျပာတဲ့အန္တီေဒၚခင္ႏွင္းေ၀ဟာေဇာ္ေဇာ္နဲ႕ ဇင္ဇင္တို႕ရဲ႕အေမမဟုတ္လား၊ အဲဒါဆိုရင္ေတာ့ ဦးမွားသြားၿပီ၊ လြန္ခဲ့တဲ့(၄)ႏွစ္ကတည္းက အန္တီ ေဒၚခင္ႏွင္းေ၀ဟာ သူ႕ေယာက်ာ္းကုိေရာ သူ႕သား သမီးႏွစ္ေယာက္ကိုေရာ အဆိပ္ခတ္သတ္ၿပီး သူ႕ကိုယ္သူပါ သတ္ေသခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ၾကက္ေသေသၿပီးသြားပါတယ္။ ေသသူ ခင္ႏွင္းေ၀ဟာ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ဆီဖိတ္စာ ေရာက္ေအာင္ပုိ႕မလဲ။ ၿပီးေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ (၄)ႏွစ္က ေသတယ္ဆိုရင္ ခရစ္သကၠရာဇ္ ၁၉၉၂ခုႏွစ္မွာ ေသၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ၂၀၀၂ခုႏွစ္မွာ ဖိတ္စာလာေပးတာလဲ။ ဘာမ်ားမွားေနပါလိမ့္။ အိတ္ထဲမွာ ထည့္ထားတဲ့ ဖိတ္စာတိုက္ပံုအကၤ်ီထဲက ထုတ္ၿပီးၾကည့္မိပါတယ္။ ဖိတ္စာထဲမွာ ၂၀၀၂ခုႏွစ္ မဟုတ္ဘဲ ၁၉၉၂ခုႏွစ္ျဖစ္ေနတာေတြ႕ရပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ (၄)ႏွစ္ကရက္စြဲျဖစ္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္းဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ့ဘဲေကာင္မေလးကိုပဲ ဖိတ္စာျပလုိက္ပါတယ္။ ေကာင္မေလးက အံ့ၾသလန္႕ ဖ်ပ္သြားတဲ့အမူအရာနဲ႕…..
ဟာ…..ဦးေလးဖိတ္စာထဲမွာ (၁၂.၂.၁၉၉၂ ) ဆိုပါလား။ ဘုရားဘုရား အဲဒီ့ေန႕မွာ အန္တီေဒၚခင္ႏွင္းေ၀တို႕  ေသတဲ့ေန႕ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚခင္ႏွင္းေ၀ရဲ႕  အမ်ိဳးသားကေနာက္မိန္းမတစ္ေယာက္ကိုယူၿပီး အိမ္တစ္ေဆာင္မီးတေျပာင္နဲ႕ထားမယ္ဆိုလို႕ အန္တီကစိတ္ဆိုးၿပီး သူ႕ေယာက်ာ္းကို အဆိပ္ခတ္ သတ္လိုက္တာ။ေနာက္သူ႕ကေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႕ သူပါအဆိပ္ေသာက္ေသလိုက္ၾကတာပဲ။ သူမေသခင္ စာတစ္ေစာင္ေရးခဲ့ပါတယ္။ သူ႕ေယာက်ာ္းေဖာက္ျပန္လို႕သူသတ္ရတာပါ။ သူ႕ဘ၀ မွာအိမ္တစ္လံုးကို ပိုင္ကုိပိုင္ရမယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ထားတယ္။  ဒီဘ၀ကို မပိုင္ခဲ့ရင္ ေရာက္ေလရာဘ၀မွာ ပိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ထား ေၾကာင္း စာေရးခဲ့ပါတယ္။
ဦးေရ….လူေတြေျပာၾကတာကေတာ့ အန္တီ ေဒၚခင္ႏွင္းေ၀ဟာ အစြဲနဲ႕ေသသြားလို႕ မကၽြတ္ မလြတ္ဘူးလုိ႕ ေျပာၾကပါတယ္၊ ဒီအိမ္ကိုလည္း သရဲေျခာက္တဲ့အိမ္လို႕ေျပာၾကပါတယ္၊သမီးကေတာ့ ဘာမွ မျမင္ခဲ့ရပါဘူး ဦးရယ္၊ သူမ်ားေျပာၾကတာပါေကာင္မေလးက ေျပာလိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲ ကရင္ထုမနာျဖစ္မိပါတယ္။ ေလးငါးႏွစ္ျပတ္သြား လုိက္တာ ခင္ႏွင္းေ၀ဘ၀ဆံုးရႈံးတဲ့အထိ ျဖစ္သြား ရတာစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။
လူေတြဟာ ျဖစ္ရမယ္ကံ၊ ဖစ္တတ္တဲ့ကံ၊ ျဖစ္သင့္တဲ့ကံေတြဆံုလာၿပီဆိုရင္ ဘယ္ကုိေျပးလို႕လြတ္ပါ့မလဲ။ ကဲခု ခင္ႏွင္းေ၀ကိစၥကုိပဲၾကည့္၊ တစ္သက္လံုး အိမ္ပုိင္ဆိုင္ခ်င္တဲ့မိန္းမ၊ေနတဲ့အခ်ိန္မွာဘယ္လုိႀကိဳးစား ႀကိဳးစားမရခဲ့တဲအခါမွာ သူ႕ေယာက်ာ္းက ေနာက္မိန္းမတစ္ေယာက္ကို အိမ္တစ္ေဆာင္မီးတစ္ေျပာင္နဲ႕ထားမယ္လည္း ဆိုလုိက္ေရာ မရႈႏိုင္မရႈိက္သာျဖစ္ၿပီး ငါေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းမဲ့ၿပီဟဆိုၿပီး စိတ္ဓါတ္က်ကာ ေယာက်ာ္းကိုေရာ သူ႕ကုိယ္သူေရာ အတၱေလာဘဓါး နဲ႕စေတးလုိက္ပါတယ္။ ျဖစ္လာသမွ်အားလံုး ကမၼသကာပါပဲ လို႕ေတြးၿပီး အေရာင္သစ္လြင္ေနတဲ့ အိမ္ကို လွမ္းၾကည့္ေနမိပါေတာ့တယ္။
ဟင္ဟုိမွာျပတင္းေပါက္ထဲက လက္ျပေနတာ ခင္ႏွင္းေ၀မဟုတ္လား။
ေၾသာ္……ခင္ႏွင္းေ၀၊ ခင္ႏွင္းေ၀လူ႕ဘ၀မွာပုိင္ ဆိုင္ခြင့္မရွိခဲ့တဲ့အိမ္ကုိ ေရာက္ေလရာဘ၀မွာ ပုိင္ ဆိုင္ခြင့္ရသြားရွာၿပီကိုး။
အမွ် အမွ် အမွ် …
ဆရာဒဂုန္
၁၃၇၁၊ ကဆုန္လျပည့္

Spread The Love, Share Our Article

Related Posts

No Response to "အိမ္ႀကီးရွင္( အပိုင္း 2 )"

Add Your Comment